Marie-Jeanne Colson werd geboren in 1935 te Sint-Baafs-Vijve. Zij volgde een opleiding als lerares. De roep van het buitenland weerklonk echter en zij vertrok in 1968 als lekenhelpster naar Belgisch Congo. Daar bleef zij tot 1973.Toen moest zij het land verlaten en kon niet meer terugkeren. In België kon zij haar draai niet vinden, en elders was het moeilijk om nog als ontwikkelingshelpster aan het werk te geraken gezien men vooral verpleegkundigen vroeg. Zij startte dan ook een opleinding als verpleegster. In 1973 ontmoette zij Monseigneur Djagom, bisschop te Ende op Flores.Hij vertelde haar dat zij in Indonesië kon beginnen met sociaal werk, net als zij voorheen in Congo deed. Marie-Jeanne stopte haar opleiding verpleegkunde en vertrok in 1974 naar het eiland Flores. Eerst ging ze naar het klooster van de Urselinen om daar een taalcursus van drie maanden te volgen. Daarna werd ze tewerk gesteld in het district Maumere. Haar woonplaats kreeg ze op de post van de Nederlandse Pater Schouten in Watublapi.  Haar taak bestond erin de weeskinderen op te vangen.  Dit begon met drie kinderen, maar het aantal groeide zeer snel zodat een oplossing zich opdrong. Een eerste tehuis werd gebouwd en werd in oktober 1975 in gebruik genomen.

Marie-Jeanne tekende zelf de plannen voor dit eerste weeshuis in Watublapi. Dit tehuis staat dan weer als voorbeeld voor de andere tehuizen van dewelke mama België eveneens de plannen verzorgde of hielp verzorgen. Mama België is echter een duivel doet al, en dat merk je aan vele dingen.Naast architect is ze ook landbouwer. Zij houdt ook toezicht op de boerderij en geeft aanwijzingen bij het kweken van groenten en het verzorgen van dieren, ja, ze stelt zelfs de juist mengeling van dierenvoeders samen. Naast landbouwer is ze ook nog technicus en geeft aanwijzingen over hoe dingen kunnen gemaakt worden.